'4 x 5 is ... euh, iets-dinges?'

En zo ga je in 2017 al weer het vierde jaar in waarin je studiebegeleiding mag geven. Inmiddels heb ik meer dan 115 studenten mogen helpen; vakinhoudelijk, in planning, motivatie en concentratie. En wat leer én geniet ik daarvan. Want '4 x 5 is iets-dinges ...' Ik reken het goed! 

Wiskunderen ...

Student X: 'Hoeveel kinderen komen er nu eigenlijk wiskunderen bij jou?'
Heel wat! Samen met Engels vormt wiskunde het voornaamste vakinhoudelijke alibi om de stap tot studiebegeleiding te nemen. Maar eigenlijk is het zo dat bij iedereen het (zelf)vertrouwen de allergrootste rol speelt. Zodra ik kan laten zien dat ze helemaal zo slecht niet zijn in het vak, blijkt de grootste hobbel genomen en is men al op de goede weg. Ssst, niet verder vertellen ... ;-)

Student X: 'Maar waarom zo vaak voor wiskunde?'
Een lastig te beantwoorden vraag. Opvallend veel kinderen vinden wiskunde lastig, niet leuk, (te) veel werk en vragen zich voortdurend af 'waarvoor ze dat ooit nodig gaan hebben?' En daarin zijn ze zeker niet alleen... Wat ook écht opvalt is het onbegrip waarop het kind nogal eens stuit, juist bij de wiskundeleraar... Bij een intakegesprek vraag ik altijd naar leukste én minst leuke vakken en docenten. Wiskunde en de daarbij behorende docent zijn nogal eens 'winnaar' in de laatstgenoemde categorie. Is de wiskundedocent misschien het vak gaan geven omdat hij/zij goed was in wiskunde? Ja, natuurlijk! Maar mist de wiskundedocent (wellicht daardoor?) vaak een sociaal-pedagogische schakel? Zonder dit empirisch getoetst te hebben en ze allemaal over één kam te willen scheren, zou je het op basis van de verhalen van de kinderen en hun ouders bijna voor waar aannemen... Ssst, niet verder vertellen ... ;-)

Leerling A: 'Rekenen, wie heeft dat bedacht joh? Vond die dat wél leuk?'
​Een vertederende opmerking van een van mijn leerlingen. Rekenen en wiskunde zijn voor mij echter ook de vakken waarin de grootste successen het snelst en makkelijkst gehaald kunnen worden. Wiskundig veel minder goed onderlegd (ja, ik was er vroeger ook 'slecht' in!) dan de wiskundedocent, komen voldoendes voor mijn studenten vaak al snel in zicht. Persoonlijke aandacht, in alle rust, positief motiverend en stimulerend en menig student springt van een 4 naar een 8. Dat doen ze feitelijk zelf, maar ze zijn mij er altijd heel dankbaar voor! Ssst, niet verder vertellen ... ;-)

Student Y: 'Niet te skeer, 10-en zijn vet!'
Een 10 halen is trakteren. En ook echt geen uitzondering! Het geglunder van de student als die zijn/haar 10 op tafel legt is prijsloos. Nog mooier is het contrast tussen het 'ik snap er echt geen f*ck van, he-le-maal niets!' bij aanvang van de studiebegeleiding naar 'hm, eigenlijk niet eens zo moeilijk' bij een mooie voldoende. Blijft leuk om hen dat in te wrijven. Ssst, niet verder vertellen ... ;-) 

---

Student Z: 'Zal ik vragen of jij mee naar het proefwerk mag?'
Nee, dat mag toch niet, maar bedankt voor het compliment. Je kunt het zelf ook! Eigenlijk heb je mij niet meer nodig ... misschien wordt het wel tijd om het weer helemaal zelf te gaan proberen..? ... 'Oh, euhh .... maar mag ik wel blijven komen?' Ja hoor, tot volgende week!