In het hedendaagse onderwijs is effectief leren cruciaal voor succes. Traditionele methoden schieten vaak tekort in het vervullen van de individuele behoeften van scholieren en studenten. Studiebegeleiding, bijles en huiswerkbegeleiding bieden uitkomst, vooral wanneer ze worden gecombineerd met inzichten uit de psychologie. Althans, dat is mijn stellige overtuiging...

Individuele aandacht als sleutel tot succes
Studiebegeleiding en bijles bieden een gepersonaliseerde leerervaring. In een klas met veel leerlingen is het voor docenten lastig, zo niet ondoenlijk, om iedereen voldoende aandacht te geven. Individuele begeleiding stelt studenten in staat om op hun eigen tempo te leren, specifieke vragen te stellen en diepere inzichten te verkrijgen. Huiswerkbegeleiding helpt bij het aanbrengen van structuur in studiegewoonten. Het bevordert discipline en zorgt voor consistente voortgang in het leerproces, wat leidt tot betere resultaten en minder stress.

Psychologie en leren
Psychologie biedt inzicht in hoe jongeren informatie verwerken, hun gedrag en hoe zij zich ontwikkelen. Door psychologische principes toe te passen in studiebegeleiding, kunnen we beter inspelen op de motivaties en uitdagingen van scholieren en studenten. Zo is uitstelgedrag bijvoorbeeld een veelvoorkomend probleem. Psychologische technieken kunnen helpen dit te herkennen en aan te pakken, bijvoorbeeld door het stellen van haalbare doelen en het implementeren van beloningssystemen.
Dijkstra (2015) benadrukt het belang van metacognitie of 'leren leren'. Dit houdt in dat scholieren niet alleen de lesstof begrijpen, maar zich ook bewust zijn van hun eigen leerproces. Belangrijke strategieën daarbij zijn onder meer:
- Zelfreflectie: actief nadenken over wat en hoe er is geleerd;
- Actief leren: betrokkenheid door discussie, praktijkvoorbeelden en toepassing van kennis.
- Gespreide herhaling: informatie over tijd verspreid herhalen voor beter langetermijnbehoud.
​Deze benaderingen bevorderen efficiënter leren en diepgaand begrip.
​
Verbinding tussen begeleiding en psychologie
Als studiebegeleider en toegepast psycholoog pas ik deze principes toe in mijn werk. Met een focus op de unieke behoeften van elke student, combineer ik educatieve en didactische ondersteuning met psychologische en pedagogische inzichten. Ik begin met het evalueren van de leerstijl en voorkeuren van de student, vaak via psychologische assessments. Op basis hiervan ontwikkel ik met de scholier een persoonlijk leerplan dat zowel de academische als emotionele aspecten adresseert. Onderscheidend daarbij is de aandacht voor het emotionele welzijn van studenten. Stress, angst en zelfvertrouwen zijn direct van invloed op leerprestaties. Door een ondersteunende omgeving te creëren, help ik studenten niet alleen academisch, maar ook persoonlijk te groeien.
De combinatie van studiebegeleiding en psychologie biedt een holistische benadering van leren. Het gaat verder dan het overbrengen van kennis; het richt zich op het ontwikkelen van levenslange leerstrategieën en een positieve houding ten opzichte van educatie, of althans zo positief mogelijk ;-).

In een tijd waarin persoonlijke ontwikkeling net zo belangrijk is als academische prestaties, is de integratie van psychologie in studiebegeleiding van grote waarde. Een dergelijke aanpak kan scholieren en studenten helpen hun volledige potentieel te bereiken, hoe groot dat ook is en waar het ook (in) gelegen mag zijn. 

..... goedemorgen, met Walter Wildhagen ...

Goedemorgen Lucinda, wat kan ik voor je doen?

Wat vervelend, laten we eens kijken of we een moment in de week kunnen vinden, waarop ze voor studiebegeleiding langs zou kunnen komen. Hoe ziet haar weekrooster eruit?

Euh, oké? Is ze misschien dan een ochtend vrij, of enkele uren in de ochtend?

Oké ... ja, dus eigenlijk heeft ze helemaal geen tijd voor studiebegeleiding? En u zegt dat ze het allemaal niet meer kan bolwerken op school...?

Dat lijkt me een goed idee! [*maar denkt bij zichzelf: joh!?]

Student X: 'Hoeveel kinderen komen er nu eigenlijk wiskunderen bij jou?'
Heel wat! Samen met Engels vormt wiskunde het voornaamste vakinhoudelijke alibi om de stap tot studiebegeleiding te nemen. Maar eigenlijk is het zo dat bij iedereen het (zelf)vertrouwen de allergrootste rol speelt. Zodra ik kan laten zien dat ze helemaal zo slecht niet zijn in het vak, blijkt de grootste hobbel genomen en is men al op de goede weg. Ssst, niet verder vertellen ... ;-)

Student X: 'Maar waarom zo vaak voor wiskunde?'
Een lastig te beantwoorden vraag. Opvallend veel kinderen vinden wiskunde lastig, niet leuk, (te) veel werk en vragen zich voortdurend af 'waarvoor ze dat ooit nodig gaan hebben?' En daarin zijn ze zeker niet alleen... Wat ook écht opvalt is het onbegrip waarop het kind nogal eens stuit, juist bij de wiskundeleraar... Bij een intakegesprek vraag ik altijd naar leukste én minst leuke vakken en docenten. Wiskunde en de daarbij behorende docent zijn nogal eens 'winnaar' in de laatstgenoemde categorie. Is de wiskundedocent misschien het vak gaan geven omdat hij/zij goed was in wiskunde? Ja, natuurlijk! Maar mist de wiskundedocent (wellicht daardoor?) vaak een sociaal-pedagogische schakel? Zonder dit empirisch getoetst te hebben en ze allemaal over één kam te willen scheren, zou je het op basis van de verhalen van de kinderen en hun ouders bijna voor waar aannemen... Ssst, niet verder vertellen ... ;-)

Leerling A: 'Rekenen, wie heeft dat bedacht joh? Vond die dat wél leuk?'
​Een vertederende opmerking van een van mijn leerlingen. Rekenen en wiskunde zijn voor mij echter ook de vakken waarin de grootste successen het snelst en makkelijkst gehaald kunnen worden. Wiskundig veel minder goed onderlegd (ja, ik was er vroeger ook 'slecht' in!) dan de wiskundedocent, komen voldoendes voor mijn studenten vaak al snel in zicht. Persoonlijke aandacht, in alle rust, positief motiverend en stimulerend en menig student springt van een 4 naar een 8. Dat doen ze feitelijk zelf, maar ze zijn mij er altijd heel dankbaar voor! Ssst, niet verder vertellen ... ;-)

Student Y: 'Niet te skeer, 10-en zijn vet!'
Een 10 halen is trakteren. En ook echt geen uitzondering! Het geglunder van de student als die zijn/haar 10 op tafel legt is prijsloos. Nog mooier is het contrast tussen het 'ik snap er echt geen f*ck van, he-le-maal niets!' bij aanvang van de studiebegeleiding naar 'hm, eigenlijk niet eens zo moeilijk' bij een mooie voldoende. Blijft leuk om hen dat in te wrijven. Ssst, niet verder vertellen ... ;-) 

Student Z: 'Zal ik vragen of jij mee naar het proefwerk mag?'
Nee, dat mag toch niet, maar bedankt voor het compliment. Je kunt het zelf ook! Eigenlijk heb je mij niet meer nodig ... misschien wordt het wel tijd om het weer helemaal zelf te gaan proberen..? ... 'Oh, euhh .... maar mag ik wel blijven komen?' Ja hoor, tot volgende week!